[ZNHP] "Pan Samochodzik i templariusze"

"Pan Samochodzik i templariusze" - ekranizacja

10 sierpnia 2009 roku mieliśmy przyjemność spotkać się ze Stanisławem Mikulskim, odtwórcą głównej roli w tym serialu.

        Na podstawie "Templariuszy" powstał w 1971 r. serial telewizyjny ze Stanisławem Mikulskim w roli głównej. Kierownikiem produkcji tego serialu była żona Pisarza, Helena Nowicka, zaś autorem scenariusza sam Nienacki. Film dość swobodnie nawiązuje do pierwowzoru książkowego, co jest chyba właściwością każdego dzieła przeniesionego na ekran. W każdym razie jednak można oglądając go wczuć się w klimat powieści, co jest zupełnie niemożliwe, jeśli chodzi o późniejsze ekranizacje innych "Samochodzików".
        Serial wydany został zarówno w wersji VHS, VCD jak i DVD, jest dostępny np. w księgarni merlin.pl.
        Oglądając go zauważyłem pewną ciekawostkę, mianowicie w pierwszym odcinku, w momencie gdy Tomasz i Petersenowie wjeżdżają na teren obozowiska poszukiwaczy, Danuta Szaflarska rzuca pod nosem uwagę do Lucjusza, swego filmowego męża i przy okazji wdaje się w krótki dialog z przechodzącym obok mężczyzną, granym przez Romana Sykałę:
        DS: „- Wspólnicy do naszego skarbu.”
        „- Skarb? Widziałem.”
        DS, wraz z mężem: „- Gdzie?!”
        „- Wczoraj. W telewizji. Bardzo dobry film.”
        Tu słychać fragment muzyki z filmu.
        DS (podnosząc rąbek kapelusza i uśmiechając się): „- Znam.”
        Mężczyzna odchodzi kilka kroków, nagle przystaje, jakby się zawahał, po chwili najwyraźniej coś sobie przypomina, uśmiecha się i rusza dalej.

Druga podobna scena ma miejsce, kiedy Tomasz z harcerzami zwiedza zamek malborski, a grana przez Alinę Janowską przewodniczka patrzy na niego i zamyślona mówi do siebie „Skąd ja go znam...?”. W tym czasie w tle rozlega się muzyczny temat przewodni "Stawki większej niż życie".

Kolejna ciekawostka: na początku pierwszego odcinka, w czasie podróży szosą, harcerze siedzą we trójką na tylnym siedzeniu, w pewnej chwili wehikuł wjeżdża w jezioro i płynie - chłopcy co prawda nadal siedzą z tyłu, ale już w innej kolejności. W kolejnej scenie - znów na szosie - znów siedzą tak, jak na początku. Oczywiście nie przesiadali się na wodzie, to tylko znak, że sceny na wodzie kręcone były w innym terminie.
W filmie przewija się często motyw muzyczny (plik MP3, 1 MB), który przesłał mi fanklubowicz, Mariusz Reyman.

Akcja pierwszych dwóch odcinków serialu, zamiast w wiosce Miłkokuk, rozgrywa się w pobliżu ruin krzyżackiego zamku. Rozwiązanie takie wydało się pewnie reżyserowi ciekawsze. Panorama ruin pojawia się wielokrotnie, wtajemniczeni rozpoznają więc, że zdjęcia kręcone były w Radzyniu Chełmińskim. Oto garść fotografii, zrobionych tamże przez Piotrka Szynkiewicza, który miał okazję zwiedzać ów zamek.

I jeszcze trzy zdjęcia od Grześka Supła, na jednym widać „tajny znak templariuszy”.

W serialu „występuje” oczywiście również zamek malborski, który jednak chwilowo pominę. Zajmę się natomiast kolejnym ważnym miejscem - książkowym Kortumowem. Dość długo szukałem informacji, jaka miejscowość „zagrała” tę małą wioskę i w końcu trop podał mi Robert Smoczyński - kościółek, w którym rozgrywają się kulminacyjne sceny znajduje się w miejscowości Okonin, zresztą w bezpośrednim sąsiedztwie Radzynia. Kiedy już miejsce było znane, to przeprowadzenie wizji lokalnej nie nastręczyło większych kłopotów - oto kilkanaście zdjęć zrobionych przez Huberta Wygonowskiego.

        Niektóre sceny były jednak kręcone w kościele w Radzyniu - te, w których chodzą po strychu i schodzą po metalowych schodach. Tej chrzcielnicy pod ktorą Michał zamknął pannę Petersen nigdy nie było, została postawiona na czas kręcenia filmu. Tak samo piwnica w której gospodyni proboszcza trzymała swoje zapasy. Schodki są, ale piwnicy nigdy tam nie było, jest natomiast studnia i ma to samo pękniecie, które widać już na filmie.
        Scena na cmentarzu z Bahometem, w odcinku drugim, kręcona jest również w Radzyniu i w kościele św. Jerzego - Petersen kładzie kopertę pod świecznikiem który jest tam do dzisiaj, tak samo jak ten aniołek z pierwszej sceny.
        Również nie wszystkie sceny z pływającym wehikułem kręcone byly na jeziorze Melno, lecz trzy lub cztery kilometry na południowy wschód od Radzynia, na jeziorze Gawłowickim.
        Układ jezior widać dokładnie w ostatnim odcinku w scenie rozstania z Petersenami. [© Jacek Huszcza]

Żeby było śmieszniej, to krótko po ustaleniu tych nazw wpadł mi w ręce artykuł z "Gazety Wyborczej" pod tytułem "Patrzę - a to... Radzyń Chełmiński", gdzie m. in. wymienione są właśnie miejscowości, w których robiono zdjęcia do serialu.
Natomiast w artykułach "Rotarianie biednym" i "Pan już bez samochodzika" możesz przeczytać o dalszych losach pojazdu, który „grał” w tym serialu rolę słynnego wehikułu Pana Samochodzika.

Wśród ciekawostek na temat wehikułu Pana Samochodzika znajduję się również galeria jego filmowych wcieleń.

Sporo informacji o ekranizacji znajduje się w bazie "Filmu polskiego". Są tam również informacje o innych filmach nakręconych na podstawie powieści Nienackiego.