Powieści Zbigniewa Nienackiego drukowane przez Wydawnictwo Pojezierze

---

        Zanim przygody pana Tomasza zebrane zostały przez Pojezierze w jednolitej szacie graficznej, pojawiło się kilka tomów wydawanych samodzielnie.

        Pod koniec lat siedemdziesiątych Zbigniew Nienacki jako członek Związku Literatów Polskich w oddziale w Olsztynie, był kolegą Andrzeja Wakara - założyciela i dyrektora Wydawnictwa Pojezierze, oraz Jerzego Adama Sokołowskiego, Jerzego Ignaciuka i Józefa Jacka Rojka. W 1979 roku, kiedy jako redaktorzy rozpoczęli oni pracę w wydawnictwie, narodził się tam pomysł wydania kompletu przygód Pana Samochodzika. Tak powstała seria od koloru okładek powszechnie zwaną "białą". Charakterystycznym ich motywem był rysuneczek samochodzika i numer w lewym górnym rogu. Autorem wspaniałych ilustracji do tego wydania, po jednej w każdym rozdziale, był Szymon Kobyliński. Z małym wszakże wyjątkiem - jak sam on napisał w tomie ósmym "białego" wydania:
        „Mimo, iż przekazano mi do zilustrowania cały cykl Pana Samochodzika, to gdym zobaczył w poprzednim wydaniu "Tajemnicy tajemnic" rysunki Pani Anny Stylo-Ginter, pełne wyjątkowej wiedzy i artyzmu - ustępuję w tym tomie miejsca, aby zostały powtórzone świetne prace dotychczasowej Ilustratorki. Z ukłonem, Szymon Kobyliński.”

        "Winnetou" z tej serii został wydany w dwóch rzutach, w odstępie dziewięciu miesięcy (czerwiec 1984 - luty 1985). Przez te kilka miesięcy cena egzemplarza wzrosła niemal o 50 %. Książka drugiego rzutu jest mniej więcej o połowę grubsza, mimo identycznego układu i ilości stron, ponieważ wydania różnią się gramaturą papieru:
        I rzut - papier klasy V, 71 g.
        II rzut - papier klasy III, 80 g.
        Na okładce drugiego rzutu znajduje się już, podobnie jak we wszystkich innych tomach tej serii, nazwisko Autora, które zapewne przez pomyłkę pominięte zostało w rzucie pierwszym.

        Z kolei zaczęła ukazywać się druga seria z kolorową okładką. Pojezierze zdążyło doprowadzić ją niestety jedynie do tomu siódmego, po czym zostało zlikwidowane na początku lat dziewięćdziesiątych, a seria, po kosmetycznych zmianach graficznych dokończona została, przez Euro.

        Na czwartej stronie okładki "kolorowej serii" (z wyjątkiem "Niesamowitego dworu") drukowany był list do czytelników, treści następującej:
        „Zbigniew Nienacki postanowił kiedyś, że zostanie pisarzem. Pożegnał wtedy swe rodzinne Wielkie Miasto z neonami, tramwajami i mrowiem mieszkańców i osiadł w niewielkim domku z czerwonej cegły na skraju mazurskiej wioski, nad brzegiem Wielkiej Wody, u wrót Wielkiego Lasu. Ta Wielka Woda - to rozlewisko Jezioraka na Pojezierzu Iławskim. Gdy spojrzeć na mapę - zaiste: sama tylko woda i lasy. Żyjąc tedy w owym mazurskim zaciszu sprawił sobie Pan Zbigniew jachcik niewielki dla wypraw wodnych w siną dal i niewielki samochodzik terenowy dla łączności ze światem. I tam też właśnie napisał swoich dwanaście opowieści o Panu Samochodziku i jego przygodach.
        Ta książka, którą masz przed sobą, jest jedną z owych dwunastu. Jeśli jesteś już w szóstej albo w siódmej klasie, to powinieneś ją łatwo przeczytać, a jeśli jesteś młodszy, możesz przynajmniej spróbować. A gdy już powiesz: »przeczytałem wszystko z serii przygód Pana Samochodzika, co było w szkolnej bibliotece« - możesz napisać do Autora. Napisz zwłaszcza wtedy, gdy zechcesz mu coś zaproponować, gdy jesteś z czegoś rad albo gdy masz powód do smutku. Tak! Bo życie nie składa się z samych radości! Do tej pory słuchał Pan Zbigniew tego, co miał mu do powiedzenia jego własny syn, ale syn mu podrósł i został lekarzem w Wielkim Mieście, daleko od mazurskiej wioski nad Wielką Wodą. Czy są więc w naszym kraju chłopcy i dziewczęta - tacy jak w przygodach Pana Samochodzika - którym zdarzyło się przeżyć własne wakacyjne przygody? Czy są tacy, którzy potrafią wymyślić coś interesującego? Jeśli są, niech napiszą a my ich listy prześlemy Panu Zbigniewowi. Oto nasz adres:

Wydawnictwo "Pojezierze"
ul. Zwycięstwa 32
10-578 Olsztyn”

        Pojezierze wydawało również inne powieści Nienackiego: